Плануючы новыя фестывалі, мы памятаем, што вытокі фестывалю Vulica Brasil былі амаль імправізацыяй. Ён быў арганізаваны ўсяго за 3 месяцы, ад задумы да яе рэалізацыі. Два мастакі з Бразіліі і два з Беларусі былі піянерамі, аўтарамі нашых першых вялікіх фрэсак. Ціньё (Вальтэр Номура) з Сан-Паўлу і Ражэрыа Фернандэс з Белу-Арызонці атрымалі Мутус (Яўген Сасюра) з Пінска, Ковэк (Яўген Мацюта) з Ліды і Андрэй Бусел з Мінска.

​

Рэзананс быў настолькі пазітыўны, што ў выніку ўдзельнічалі мастакі з усёй Беларусі: Берасця, Гомеля, Ліды, Маладзечна (радзіма Суціна), Мінска, Воршы, Пінска, Полацка, Рэчыцы, Віцебску (радзіма Шагала).

​

Арт-інсталяцыі разгарнуліся на плошчы Якуба Коласа ў цэнтры Мінска і ў Цэнтры сучаснага мастацтва. Запрошаныя мастакі выстаўляліся, прадстаўлялі сваю кар'еру і ўзаемадзейнічалі з публікай. Група сацыяльнай адказнасці фестывалю наведала дзяцей з дзіцячага дома ў вёсцы Узда. Дзеці віталі мастакоў і малявалі аўтапартрэты Ражэрыа Фернандэса, а Ціньё надрукаваў адну са сваіх анучных лялек на сцяне спартыўнай залы.

​

Так пачынаўся фестываль практычна і пры падтрымцы маладых амбасады Бразіліі ў Мінску, адкрыты ў 2011 годзе. У СМІ было шмат шуму.